Przeszłość zostawia ślady w synapsach. Mózg tworzy specjalne mosty między tym, co minione, oraz tym, co dzieje się tu i teraz. Opowieści o wojnie obecne w pamięci "jakby pod wodą, rozmyte i nieostre" łączą się z monologami współczesności.
Główna bohaterka - Maria H. - to polska emigrantka, internowana w stanie wojennym, mieszka w Stanach Zjednoczonych, opiekuje się synem cierpiącym na autyzm. Wśród wielu przerażających historii codzienności próbuje usłyszeć swój silny głos. Powtarza sobie, że przecież "jesteśmy historią samych siebie, jesteśmy opowieścią o sobie". Czy jednak naprawdę wierzy w te słowa?
Opowieść Hanny Krall koresponduje z artystycznymi wizjami Amandy Hrabowski, córki bohaterki.To, co w nas wykorzenione, rozgałęzione i nagie jak bezsilne konary, widać w ich dialogu czarno na białym.